zondag 6 november 2016

One of these nights

We begonnen vanochtend met een heerlijk ontbijt buffet in het Mandalay bay hotel. Ei, cook to order, heel veel vers fruit, wentelteefjes en mijn favoriet, breadpudding. Michel hield het bij hartig, allerlei vlees en zelfs heel lekkere zalm maar ook hij kon de breadpudding niet weerstaan. Het ontbijtbuffet bij de Station hotels zijn goed maar Mandalay bay doet daar zeker niet voor onder.


We konden er voorlopig tegenaan. We verlieten dit wederom mooie hotel, Bell boy gebeld voor de koffers en de auto weer voor laten rijden, nog even langs de Walmart en daarna  op naar Red rock canyon. Nog een mooi zicht op Delano tpen we de snelweg opreden.


Vanaf Delano de snelweg op naar Red Rock

We hadden van Volkert de tip gekregen de Calico tank trail te doen, hij had deze gisteren gelopen met Andrea en Brigitte. Het was weer heerlijk weer alleen was de temperatuur een stukje lager dan de afgelopen weken, de temperatuur was onder de 20 graden gekomen, 16/17 graden. Het was een mooie trail alleen had ik een wat vlakke trail verwacht maar ook deze was behoorlijk klimmen met name het tweede deel van de trail. Vlakke trails heb je hier niet, had ik moeten weten๐Ÿ˜‰





Zoals de naam al zegt heb je hier mooie rode rotsen die mooi afsteken tegen de witte/gele rotsen. Het laatste stuk van de trail is nog even een pittig klimmetje waarna je een mooi uitzicht hebt op Las Vegas, je ziet in de verte de strip liggen met de bekende hotels, vooraan zie je Red Rock resort waar wij vorige zondag verbleven.

Red rock hotel op de voorgrond

De strip




Terug was ook weer een uitdaging maar al met al een mooie trail en zeker aan te raden.
Wat ons wel opvalt dat we veel mensen zien, met name Aziatische, met een baby in draagzak, lijkt me toch niet zo verstandig bij dit soort trails, als je uitglijdt..., het is ook niet de eerste keer dat we het zien, wij zouden het niet doen.


In het park is een 13 mile lange scenic road, een eenrichtingweg, we hebben jaren terug op het eind van de weg een trail gelopen met de kinderen, de Lost creek trail, deze is ook heel leuk om te doen. Het is een mooi park onder de rook van Las Vegas, het was wel druk in het park.


Na het park zijn we nog even snel naar de outlet North gegaan voor wat shirtjes voor de mannen. Ondanks dat in Nevada de democraten nipt hebben gewonnen zijn ook hier velen  niet gecharmeerd van Hillary.


Daarna naar Andrea en Larry, wat hebben ze een mooi huis en tuin.


Brigit liet onze kamer zien, we hebben de auto ontruimd, wat heb je toch een troep en geprobeerd de koffers in te pakken, het is gelukt en we zitten beiden iets boven het toegestane gewicht, uit ervaring weten we dat ze niet moeilijk doen over iets teveel. Brigit en ik zijn vast gaan inchecken voor onze vlucht morgen,  met een beetje weemoed, we hebben het allemaal zo naar ons zin gehad hier! In de avond kwamen de kinderen en vrienden. We hadden heerlijke burgers van de BBQ. Larry's zoon kan goed gitaar spelen en speelde rondom het vuur bekende liedjes.


Andrea had van Brigit gehoord dat we Margarita zo lekker vonden en had dit voor ons gehaald, heel lief en lekker. Om te toosten op Larry's verjaardag hadden ze een hier bekend drankje Fireball,  whiskey met kaneel, het is een soort shot, ze roepen Fireballl en dan moet je het achterover gooien, haha ik ben maar gaan nippen, met al die drank sta ik zo op m'n kop, het was best lekker, ik heb zelfs een 2e genomen. De mannen genoten van de whiskey en het haardvuur, Michel voelde zich een lonesome cowboy, mannen, vuur en whiskey ๐Ÿ˜‰.

Volkert en Michel filosofeerde dat wanneer ze een grote prijs zouden winnen ze hier eenzelfde soort huis willen kopen en lekker gaan genieten, Volkert wil hier dan vast gaan wonen, Michel zou overwinteren, toch nog een beetje verknocht aan ons eigen kikkerlandje. Het werd een late gezellige avond, heerlijk buiten in november One of these nights

Geen opmerkingen:

Een reactie posten